World Rugby składa hołd zmarłym w ciągu ostatnich 12 miesięcy członkom Rodziny Rugby, którzy wnieśli duży wkład do gry i swoich społeczności.
André Abadie. Międzynarodowy francuski filar, który zagrał dwa mecze, gdy jego kraj wygrał Puchar Pięciu Narodów w 1968 roku.
Roger Austry. Międzynarodowy sędzia z Francji nagrodzony Coq d'Or w 2002 roku za osiągnięcia w karierze. Sędziował m.in. w finale Mistrzostw Francji pomiędzy Bègles i Tuluzą w 1969 roku oraz podczas Pucharu Pięciu Narodów trzy lata później.
Paul Bayvel. Łącznik młyna Golden Lions z Południowej Afryki. Debiutował w Springboks w drugim teście przeciwko Lwom Brytyjskim i Irlandzkim w 1974 roku, w reprezentacji wystąpił 10 razy.
Steve Blackmore. Filar, który rozegrał 169 meczów w Cardiff RFC w latach 1982-1996. Pojawił się też cztery razy w reprezentacji Walii, zagrał m.in. w meczu o III miejsce z Australią na Pucharze Świata 1987.
Logie Bruce-Lockhart. Łącznik ataku, który rozegrał pięć spotkań w zespole Szkocji w latach 1948-1953, pomagając swojemu krajowi w słynnym zwycięstwie 8:5 nad Francją w 1950 roku. Grał w dwóch meczach Varsity w zespole Cambridge, był także nauczycielem, dziennikarzem i pisarzem.
Michel Celaya. Kapitan Francji, rozegrał w niej 50 spotkań m.in. pomógł drużynie zdobyć pierwszy Puchar Pięciu Narodów w 1959 roku. Całą karierę klubową grał w Biarritz, a później był trenerem klubu.
Peter Cronje. Środkowy ataku Golden Lions and Sharks, który rozegrał siedem testów dla Republiki Południowej Afryki. Jego trzecie i ostatnie przyłożenie zdobyte w 1974 roku w meczu z Lwami Brytyjskimi i Irlandzkimi było pierwszym za 4 punkty zdobytym dla Springboks.
Éric de Cromières. W 2013 roku został prezesem ASM Clermont Auvergne i nadzorował okres sukcesów, w którym klub wygrał Top 14 i European Challenge Cup, dwukrotnie docierając do finału European Champions Cup.
Corra Dirksen. Skrzydłowy Południowej Afryki, który zaliczył trzy przyłożenia w 10 testowych meczach w latach 1963-1968. Zdobył je wszystkie w meczach przeciwko Francji w 1967 roku, jego drugie przyłożenie w pierwszym teście został uznane za jedno z najlepszych, jakie kiedykolwiek zdobyli Springboks.
Christophe Dominici. Zdobył 25 przyłożeń w 67 testach dla Francji w latach 1998-2007. Prawdopodobnie jego najlepszy moment nastąpił w półfinale Pucharu Świata 1999, kiedy poderwał Les Bleus do zwycięstwa 43:31 nad faworytami turnieju, Nową Zelandią.
Garrett Fitzgerald. Zawodnik i trener, który w latach 1999-2019 pełnił funkcję Dyrektora Generalnego irlandzkiego Munster. W tym czasie klub zdobył trzy tytuły PRO14 i dwa European Champions Cup.
Greg Growden. Australijski dziennikarz, który relacjonował wszystkie Puchar Świata w Rugby mężczyzn dla Sydney Morning Herald i ESPN.
Andy Haden. W drugiej linii młyna rozegrał 117 meczów dla All Blacks, w tym 41 testów. W klubowym rugby grał dla Auckland w Nowej Zelandii, a także dla Harlequins w Anglii i Algida Rome we Włoszech.
George Hastings. Przede wszystkim filar, wszechstronny zawodnik młyna grał również w drugiej i trzeciej linii dla Gloucester. W reprezentacji Anglii rozegrał 13 meczów w latach 1955-1958, wszystkie w pierwszej linii zdobywając przyłożenie, podwyższenie i dwa rzuty karne.
Raymond Hunter. Rozegrał 10 spotkań w reprezentacji Irlandii i zwiedził RPA z Lwami Brytyjskimi i Angielskimi. Reprezentował też Irlandię w krykiecie.
Iain Laughland. W latach 1959-1967 rozegrał 31 spotkań w reprezentacji Szkocji, w dwóch był jej kapitanem. Był zwolennikiem i propagatorem Rugby 7 oraz wykwalifikowanym administratorem.
Terry Lineen. Rozegrał 35 meczów w latach 1957-1960 w tym 12 testów dla All Blacks. Jego karierę w wieku 24 lat przerwała kontuzja barku odniesioną w meczu z RPA w Bloemfontein w sierpniu 1960.
Victor Luaces. Zastępca sekretarza Unión Argentina de Rugby w latach 2014-2018 i sekretarz honorowy Sudamérica Rugby. Odegrał kluczową rolę w założeniu Súper Liga Americana de Rugby.
Jean-Pierre Lux. Członek francuskiej drużyny, która wygrała Wielki Szlem Pucharu Pięciu Narodów w 1968 roku, rozegrał 47 spotkań dla Les Bleus zdobywając 12 przyłożeń. Później pełnił funkcje w zarządach zarówno Ligue Nationale de Rugby, jak i Fédération Française de Rugby, a w latach 1999-2014 był prezesem Pucharu Europy w Rugby.
George Mackie. Więzacz Szkocji, który w latach 1975-1978 rozegrał cztery mecze w reprezentacji. Debiutował w wygranym 10:3 meczu z Australią na Murrayfield w grudniu 1975 roku.
Dougie Morgan. Łącznik młyna Szkocji rozegrał w niej 21 testów, był kapitanem podczas Pucharu Pięciu Narodów w 1978 roku. Dwukrotnie wystąpił w Lwach Brytyjskich i Irlandzkich podczas tournee po Nowej Zelandii w 1977 roku. W latach 1993-1995 był trenrem reprezentacji Szkocji doprowadzając ją do ćwierćfinału Pucharu Świata 1995.
Arthob Petersen. Były menedżer Springboks, który w latach 1997-2009 zajmował to stanowisko cztery razy. W 1992 roku został wybrany na członka Komitetu Wykonawczego South African Rugby Football Union, poprzednika SA Rugby.
Ray Prosser. Filar, który grał 22 razy w Walii w latach 1956-1961 i ostatnim teście Lwów Brytyjskich i Irlandzkich przeciwko Nowej Zelandii w 1959 roku. Zawodnik, a następnie trener klubu Pontypool, przez prawie 20 lat, odnosił sukcesy i dostarczał Walii reprezentantówee.
André Quilis. Rwacz, który pięć razy grał we Francji w latach 1967-1971. Natstępnie trenował drużyny Perpignan, Nîmes i Montpellier.
Mat Ratana. Główny trener East Grinstead RFC. Urodzony w Hawke's Bay, przeniósł się do Londynu w 1989 roku i spędził następne 30 lat pracując dla Metropolitan Police. Zastrzelony podczas zatrzymania podejrzanego.
Mike Slemen. Skrzydłowy Anglii z liczbą 31 rozegranych spotkań do 1984 roku. Zdobył m.in. przyłożenie w wygranym 30:18 meczu ze Szkocją, który zapewnił Grand Slam Pucharu Pięciu Narodów w 1980 roku. Jako asystent Geoffa Cooke'a trenował angielski atak.
Jock Steven. Prezydent Scottish Rugby Union w latach 1993-1994. Jako zawodnik grał m.in. w Barbarians. W 1988 roku był menadżerem Scotland Development XV podczas zwycięskiego tournee po Zimbabwe.
Arthur Summons. Australijski łącznik ataku z liczbą 10 występów w latach 1958-1959. W 1960 przeszedł do Ligi Rugby, był kapitanem reprezentacji, a następnie jej trenerem.
Alan Sutherland. Wysoki, potężny numer osiem, rozegrał 54 mecze dla Nowej Zelandii w latach 1968-1976, z czego 10 było testami. Zawodnik klubu Marlborough, który wygrał Tarczę Ranfurly w 1973 roku. Na koniec kariery przeniósł się do Republiki Południowej Afryki i zagrał w reprezentacji Rodezji (dzisiaj Zimbabwe).
Eddie Tonks. Przewodniczący nowozelandzkiego rugby w latach 1990-1995, po raz pierwszy został wybrany do zarządu w 1986 roku, a w 2004 został dożywotnim członkiem. Brał udział w przygotowaniach do inauguracyjnego Pucharu Świata 1987 roku, był także przewodniczącym World Rugby.
Matthew J. Watkins. Środkowy ataku, który zagrał 18 testów dla Walii, a także reprezentował swój kraj w Rugby 7. W 2013 roku ujawnił, że ma rzadką postać raka miednicy i po przejściu na emeryturę zbierał fundusze dla organizacji charytatywnych zajmujących się nowotworami.
Grant Weatherstone. Skrzydłowy Szkocji, który zagrał w niej 16 spotkań i zdobył trzy przyłożenia w latach 1952-1959. Grał również w Barbarians i został wybrany na tournee Lwów Brytyjskich i Irlandzkich po RPA w 1955 roku, ale wycofał się z powodu kontuzji.
J.J. Williams. Reprezentował Walię jako sprinter na Igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1970 roku, następnie stał się kultową postacią na skrzydle swojej narodowej drużyny rugby. W Walii zagrał 30 spotkań w latach 1973-1979, miał na koncie 12 przyłożeń, a kolejne 5 zdobył w siedmiu testach Lwów Brytyjskich i Irlandzkich.
Dennis Young. Na pozycji młynarza w latach 1956-1964 rozegrał 22 testy dla Nowej Zelandii. w latach 1956-1964. W klubowym rugby zaliczył 139 spotkań w Canterbury.
John Young. Rozegrał dziewięć testów dla Anglii na skrzydle w latach 1958-1961, a w 1959 roku pojechał na tournee po Nowej Zelandii i Australii z Lwami Brytyjskimi i Irlandzkimi, zdobył 9 przyłożeń.
Hiroki Yuhara. Japoński młynarz z 22 występami w reprezentacji na koncie. Był członkiem reprezentacji na Puchary Świata 2011 i 2015, w pierwszym zagrał jeden mecz. Pracował następnie jako trener młyna w Toshiba Brave Lupus.
Ray Prosser. Filar, który grał 22 razy w Walii w latach 1956-1961 i ostatnim teście Lwów Brytyjskich i Irlandzkich przeciwko Nowej Zelandii w 1959 roku. Zawodnik, a następnie trener klubu Pontypool, przez prawie 20 lat, odnosił sukcesy i dostarczał Walii reprezentantówee.
André Quilis. Rwacz, który pięć razy grał we Francji w latach 1967-1971. Natstępnie trenował drużyny Perpignan, Nîmes i Montpellier.
Mat Ratana. Główny trener East Grinstead RFC. Urodzony w Hawke's Bay, przeniósł się do Londynu w 1989 roku i spędził następne 30 lat pracując dla Metropolitan Police. Zastrzelony podczas zatrzymania podejrzanego.
Mike Slemen. Skrzydłowy Anglii z liczbą 31 rozegranych spotkań do 1984 roku. Zdobył m.in. przyłożenie w wygranym 30:18 meczu ze Szkocją, który zapewnił Grand Slam Pucharu Pięciu Narodów w 1980 roku. Jako asystent Geoffa Cooke'a trenował angielski atak.
Jock Steven. Prezydent Scottish Rugby Union w latach 1993-1994. Jako zawodnik grał m.in. w Barbarians. W 1988 roku był menadżerem Scotland Development XV podczas zwycięskiego tournee po Zimbabwe.
Arthur Summons. Australijski łącznik ataku z liczbą 10 występów w latach 1958-1959. W 1960 przeszedł do Ligi Rugby, był kapitanem reprezentacji, a następnie jej trenerem.
Alan Sutherland. Wysoki, potężny numer osiem, rozegrał 54 mecze dla Nowej Zelandii w latach 1968-1976, z czego 10 było testami. Zawodnik klubu Marlborough, który wygrał Tarczę Ranfurly w 1973 roku. Na koniec kariery przeniósł się do Republiki Południowej Afryki i zagrał w reprezentacji Rodezji (dzisiaj Zimbabwe).
Eddie Tonks. Przewodniczący nowozelandzkiego rugby w latach 1990-1995, po raz pierwszy został wybrany do zarządu w 1986 roku, a w 2004 został dożywotnim członkiem. Brał udział w przygotowaniach do inauguracyjnego Pucharu Świata 1987 roku, był także przewodniczącym World Rugby.
Matthew J. Watkins. Środkowy ataku, który zagrał 18 testów dla Walii, a także reprezentował swój kraj w Rugby 7. W 2013 roku ujawnił, że ma rzadką postać raka miednicy i po przejściu na emeryturę zbierał fundusze dla organizacji charytatywnych zajmujących się nowotworami.
Grant Weatherstone. Skrzydłowy Szkocji, który zagrał w niej 16 spotkań i zdobył trzy przyłożenia w latach 1952-1959. Grał również w Barbarians i został wybrany na tournee Lwów Brytyjskich i Irlandzkich po RPA w 1955 roku, ale wycofał się z powodu kontuzji.
J.J. Williams. Reprezentował Walię jako sprinter na Igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1970 roku, następnie stał się kultową postacią na skrzydle swojej narodowej drużyny rugby. W Walii zagrał 30 spotkań w latach 1973-1979, miał na koncie 12 przyłożeń, a kolejne 5 zdobył w siedmiu testach Lwów Brytyjskich i Irlandzkich.
Dennis Young. Na pozycji młynarza w latach 1956-1964 rozegrał 22 testy dla Nowej Zelandii. w latach 1956-1964. W klubowym rugby zaliczył 139 spotkań w Canterbury.
John Young. Rozegrał dziewięć testów dla Anglii na skrzydle w latach 1958-1961, a w 1959 roku pojechał na tournee po Nowej Zelandii i Australii z Lwami Brytyjskimi i Irlandzkimi, zdobył 9 przyłożeń.
Hiroki Yuhara. Japoński młynarz z 22 występami w reprezentacji na koncie. Był członkiem reprezentacji na Puchary Świata 2011 i 2015, w pierwszym zagrał jeden mecz. Pracował następnie jako trener młyna w Toshiba Brave Lupus.
