W dniu 27 marca 1871 roku, a więc 152 lat temu, rugby stało się sportem międzynarodowym, Szkocja podjęła wtedy Anglię na stadionie Raeburn Place w Edynburgu.
Historia tego meczu rozpoczęła się w dniu 08 grudniu 1870 roku kiedy londyński tygodnik Bell's Weekly Messenger i The Scotsman z Edynburga opublikowały list - wyzwanie pięciu szkockich klubów do wszystkich drużyn z całej Anglii, aby jej 20 zawodników (grano wtedy w składach 20-osobowych) wzięło udział w meczu rozgrywanym na zasadach rugby.
Wyzwanie przyjął klub Blackheath FC (nie istniała jeszcze angielska Rugby Football Union), ale ostatecznie w skład angielskiej drużyny weszli zawodnicy z dziewięciu różnych klubów, znanych jak Richmond i mniej znanych jak Gypsies FC. Klub gospodarzy, Edinburgh Academicals miał w składzie sześciu zawodników, a pośród graczy pięciu innych klubów byli także rugbiści z Edinburgh University. Skład zespołów ustalały komitety krajowe Anglii i Szkocji. Podobno Anglicy podróżowali do szkockiej stolicy pociągiem trzeciej klasy, a wszystkie wydatki ponosili sami gracze.
Punktacja w meczach rugby została wprowadzona dopiero pod koniec lat 80-tych XIX wieku po powstaniu International Rugby Football Board. W czasie inauguracyjnego międzynarodowego meczu jedynym sposobem na wygraną była większość zdobytych bramek czyli obecnie podwyższeń. Były zdobywane przyłożenia, nie miały one jednak wartości punktowej, ale umożliwiały drużynom próbę zdobycia bramki. Rozegrano dwie 50-minutowe połowy, mecz był obserwowany przez cztery tysiące kibiców, a zakończył się zwycięstwem Szkocji jednym golem do zera. Pierwsze przyłożenie w międzynarodowym spotkaniu zdobył Angus Buchanan, a William Cross dodał rzecz najważniejszą, zdobył bramkę.
Anglia podważyła wynik, pod wieloma względami wywołując gniew sędziującego mecz doktora Hely’a Hutchinsona Almonda, który był dyrektorem najstarszej szkockiej szkoły z internatem Loretto. Jego przemyślenia na ten temat zostały później wydrukowane. Pozwólcie mi się wytłumaczyć - napisał - Nie wiem, czy decyzja, która dała Szkocji możliwość kopnięcia na bramkę była w rzeczywistości słuszna. Kiedy sędzia ma wątpliwości, myślę, że powinien podjąć decyzję przeciwko stronie, która robi najwięcej hałasu. Oni prawdopodobnie się mylą.
Cross strzelił zdobył drugie przyłożenie dla Szkocji, a Reg Birkett z Clapham Rovers zdobył pierwsze przyłożenie dla Anglii, ale przy braku podwyższeń Szkocja utrzymała swoją kontrowersyjną przewagę. Mecz był biletowany i przyniósł dochód w wysokości 200 funtów co były w owym czasie dużą kwotą.
Od tego czasu Szkocja i Anglia spotkały się jeszcze 140 razy, Anglia wygrała 76 spotkań, Szkocja 46 spotkań, a 19 zakończyło się remisami. Raeburn Place było narodowym boiskiem Szkocji przez pierwsze 25 lat międzynarodowych spotkań, w 1994 roku rozegrano tam finału Pucharu Świata Kobiet pomiędzy Anglią i USA, a teraz przeszło generalny remont.
Źródła: Wikipedia & World Rugby
